Oceaanblauw

15 april 2016

Je was populair. Het trok mensen aan dat jij recalcitrant was, rebels zelfs. Je streek de mensen graag tegen de haren in en hield ervan om de boel af en toe flink op de stelten te zetten. Je was het tegenovergestelde van mij. Misschien daarom dat ik mij zo aangetrokken tot jou voelde.

Ik weet nog goed dat je de tweede dag aan mijn tafel in de aula kwam zitten. Ik keek achter je, naast je; ik zocht naar een groepje. Een groepje bestaande uit pestkoppen. Want ik wist zeker dat je daarom aan mijn tafel kwam zitten.

Maar tot mijn gigantisch grote verbazing gaf je me een hand en stelde je je voor. Je vertelde wat over je zelf en vroeg mij de hemd van het lijf. Tjonge, wat was jij leuk!

We werden vrienden. Hoe lang heeft het niet geduurd tot ik geloofde dat dat echt zo was? Geen dikke vrienden. Nee, jij had het veel drukker met de jongedames. En met uitgaan met de jongens. Ik hield daar niet van. Ik gebruikte de avonduren liever voor studeren en lezen.

En ja, omdat ik alle stof altijd beheerste, vroeg je me geregeld of ik jou wilde helpen. Natuurlijk wilde ik dat. We waren vrienden. Maar tjonge, hoe vaak vergat je niet een afspraak? Hoe vaak zat ik niet voor niets in een restaurantje op jou te wachten? Maar je maakte het altijd goed. Je haalde een paar biertjes voor me of deed een goed woordje bij een knappe meid. En die keer, dat een paar kerels mij op straat in het nauw dreven, trad jij op als mijn reddende engel. Zo daadkrachtig als jij was, met jouw heldere stem en brede schouders, joeg jij iedereen angst aan.

Behalve mij. Want tegen mij deed je nooit lelijk. En ja, ik heb heel wat essays voor je geschreven. En heel wat huiswerk voor je gemaakt. En gelogen tegen Sanders en Van Blauwen als je weer eens niet op college verscheen, maar ik deed dat met alle liefde voor je.

Groot was de schrik toen jij, vlak na ons examen, vertelde dat je een meisje had gevonden. En na Leontien volgden er nog velen. Waaronder Natascha, waarmee jij uiteindelijk trouwde. Ik mocht jouw getuige zijn. Wat was ik vereerd. Maar het maakte ook duidelijk dat de kans dat ik jou kon krijgen, zo goed als nihil was. Maar ik raakte jou niet kwijt, nee, we waren vrienden voor het leven.

******

Bedelend

25 juli 2017

Daar stond je opeens weer voor mijn neus. Natascha heeft jou uit huis gezet. Zowaar een keer niet, omdat je van een ander walletje at, nee, dit keer werd jou de deur gewezen, omdat je, ik gebruik nu jouw woorden ‘”Geen flikker uitvoerde in huis en tot midden op de dag in je nest lag te stinken.”

Er komt een moment dat het je allemaal voor de wind zal gaan. Dat je boeken als zoete broodjes over de toonbank gaan. En dat je je eigen huisje kunt betalen en je eigen maaltje bij elkaar kunt scharrelen.

Blijf tot die tijd maar lekker bij mij, vent. Ik heb niets en niemand liever om mij heen dan jou.

******

Vet chill

1 februari 2018

Na wat gekletst te hebben over koetjes en kalfjes – ik vroeg me steeds meer af waarom hij mij onder vier ogen wilde spreken – kwam het hoge woord eruit. Hij was erachter gekomen dat hij op jongens viel. Hij had het zijn broer verteld, maar die had hem hard uitgelachen. En nu durfde hij het niet aan zijn ouders te vertellen.

Ik vroeg of hij het al had opgenomen met zijn mentor. Hij keek me geschrokken aan. Die was daar veel te stoer voor, toch? Ik lachte vriendelijk. Ik weet wie zijn mentor is, dat is één van de tofste, meest meegaande leraren van school. Ik gaf hem aan dat de mentor er zelfs bij aanwezig kon zijn als hij het zijn ouders vertelde. Bijvoorbeeld tijdens een ouderavond. Maar hij kon ook gewoon een gesprek aanvragen.

Vandaag kwam hij met een brede glimlach naar mij toe. Het gesprek had plaatsgevonden en zijn ouders hadden ‘vet chill’ gereageerd. Zijn broer had zelfs enorm op zijn lazer gekregen dat hij zijn broertje uitgelachen had.

Wat heb ik soms toch ook een heerlijke baan.

******

Twijfel

29 september 2018

In dit boek verhaal jij over de slechte band van Bram met zijn vader. Wat uiteindelijk zelfs leidde tot de dood van die vader. Ik weet dat jouw vader jong is overleden en dat dit een eigen gekozen dood was. Maar nu ik dit boek heb gelezen, ben ik gaan twijfelen. De dood van Brams vader is toch niet wat er met jouw vader is gebeurd?

Pfff, ik zit er helemaal van te shaken. Hopelijk heb ik het lef om het eens aan je te vragen. Je lacht me vast keihard uit en steekt dan van wal dat een schrijver toch alle vrijheid heeft, een boek kan laten lopen zoals hij wilt en het de kunst is om het zo echt mogelijk te laten lijken.

Tenminste, dat hoop ik…

******

Zorgen

15 mei 2019

Ik heb zelfs Natascha gebeld. Zij gaf aan, dat ze ook weinig van je hoorde, al had je Sophie en Camiel van het weekend wel meegenomen naar de bioscoop. Staat je hoofd weer op ontploffen? Vallen de gedachten weer over elkaar heen en kunnen zij de uitgang niet vinden?

Je weet dat je altijd bij me terecht kunt, hè? Dat je altijd alles eruit mag gooien bij me. Ik zal naar je luisteren, al duurt het de hele nacht. En ik zal je, als je dit wenst, advies geven. Gebruik mijn overzicht en geordend leven voor jouw chaos. Zoals we dat al zo vaak hebben gedaan.

Man, laat me je alsjeblieft helpen.